De sa terra s’alenu bintrat in pettus meu e de sa vida intendo su murmuttu. E in su coro prenu m’intendo de recreu, ca su sutzu assaboro de su fruttu chi su tempus m’offerit cand’ ‘e s’incras m’abberit sa gianna ube mi bàntzigat s’ammuttu de sa ‘oghe ‘e s’ispera torrandem’intro lùghida e liera. E lampizos mi ferin in sos o

S’òmine in su mezoru at paris gradu de entes chi sa terra l’at frunidu ma cun s’antropocèntricu, sentidu de islacanados bisos e chimeras luadu at terra, mare cun aeras, isciau e duca de su ch’at segadu. Tennicas noas de manigadorzu pro isfrutare a sicu sos sustegnos ponzende a tiratosta sos tres regnos e a s’ecuilìbriu miminende filu c

Fintzas a la bincher (Samih Al Quasim) Apo a perder, forsis sa zorronada, comente lu cheres tue, tep'esser fortzadu a bender bestimenta e tramata; Apo a fagher, forsis, carradore de pedras; su fachinu, su contoneri o s'oberaju in unu fraile; forsis tep'esser fortzadu a chircare in muntonarzos pro acatare unu ranu de manigu o forsis apo a morrer nud

Antonio Altana 1 min · Su catedràticu Egregiu Mostru Sacru, chi arrocadu ti ses de sa cultura in alta chima, ammito ch'apas perdidu s'istima a s'Arcàdia, nota in su passadu, però como in su tou potentadu no atzetas ne mètrica ne rima. Como chi coltu diventadu ses ti pones sas otavas suta pes. Si torrat su diluviu universale e ses tue su padron

Umbra de sa nughe bòmbida chi falat costa costa in sa notte chirchende lughes rujas sutta majas de rù bardianas de trainos. Sas fozas de sas bides boltan pagina (una birde, una groga) totu iscrittas de versos cunfidados dae s’iscuja iscuja de sas frunzas in abidos de seda adornas de buttios de lentore. Pius giosso su ponte de sa paule iscultat

Non fettas, superbu riu (Ignatziu Mannu) Non fettas, superbu riu, tantu fracass’in passare ch’a trainu des torrare comente fisti unu die: cussas undas, crê a mie, las det siccare s’istiu. Troppu superba sa fronte alzas, o riu orgogliosu: benis da un’horrorosu appenas cognitu monte eppuru non bi hat ponte chi bastet pro ti jampare. B’hada

Bessude10 Sant'Andria1974 Esordiu Peppe Sozu cantat cun Remundu Piras pro Santu Martine Duos poetas ambos pastores, in custu esórdiu de 37 annos innanti de oe in su palcu de Bessude, dan vida a un’arrejonu de bundu subra una chistione de importu mannu in cussu tempus, a pagos annos dae sa leze de Marzi-Cipolla: s’afitu de sas terras. In barant

Onz'annu pro sos mortos est usàntzia de fagher s'imbisita in tzimitoriu onz'unu deet aer sa criantzia, onz'unu deet aer su degòriu. E gai puntuale in custa die de custa pibiosa e trist'ammenta, deo puru b'ando e addronno asie sa lastra de granitu a tia Larenta. Ocannu m'est sutzessa un'arriscada... Apenas acontzadu s'intiazu (Madonna) si bi pesso

Puppioni … No riscìsi eu a sapè di cristàddi, cali rissòli ti lachèsi a’ li bràcci di la mè’ miràta ! … di lù disìciu a’ la bibbènna chena trincià chèvi di sintìtu stèsini di la nòtti li nòstri fiùri … candu sciacciàani puppiòni di bàsghj; mèntri affagnàti e di sudòr’infusi c’impànaìami illa rèna. A pàru

Su coro indeosadu abberu, iscàsciat(1) chirchende chena pasu sa diosa.(2) Issa l’apporrit sas laras de rosa e issu puru de su ch’hat l’aggràsciat.(3) Ma calchi ‘olta su... furru s’isfàsciat e si nde morit chena... fagher cosa. Tando bi cheret manu carignosa a bider si sa... fache(4) torra s’àsciat... Cudda acchicca(5) su fogu a mori